Karabin Mosin wz. 1891- skonstruowany pod koniec XIX wieku przez Siergieja Mosina rosyjski karabin powtarzalny i jego wersje rozwojowe były podstawowym uzbrojeniem piechoty rosyjskiej i Armii Czerwonej od lat 90. XIX wieku do lat 40. XX wieku, kiedy zastąpił go karabin szturmowy AK. Wersje: Rosja wz. 1891 – standardowy karabin piechoty wz. 1891 „dragoński” – wersja z krótszą o 76 mm lufą. wz. 1891 „kozacki” – wersja skrócona jak „dragoński”, pozbawiona bagnetu. wz. 1907 – karabinek przeznaczony dla formacji tyłowych i pomocniczych. Lufa skrócona o 290 mm, pozbawiony bagnetu. ZSRR wz. 1891/30 – zmodernizowany karabin oparty o wzór „dragoński”. Muszkę trójkątną zastąpiono muszką słupkową w osłonie. Celownik ramkowo-schodkowy zastąpiono krzywiznowym. Zmodernizowano mechanizm spustowy i zmniejszono opór spustu. wz. 1891/30 „strzelca wyborowego” – karabin snajperski. Lufę nieznacznie wydłużono w stosunku do wz. 1891/30. Rączka zamkowa została wygięta w dół (żeby przy przeładowaniu nie uderzała w celownik optyczny). Po lewej stronie łoża pojawiło się wycięcie na podstawę celownika optycznego. Najczęściej stosowany był celownik PU o powiększeniu 3,5x. wz. 1938 - karabinek przeznaczony dla formacji tyłowych i pomocniczych. Lufa skrócona o 222 mm, pozbawiony bagnetu. wz. 1944 – karabinek przeznaczony dla piechoty wyposażony w stały składany bagnet (złożony bagnet przylega do prawej strony łoża karabinka). Polska wz. 91/98/23 (często spotykana błędna nazwa Mauser polski wz. 91/98/23) – wersja przystosowana do strzelania amunicją 7,92x57. Karabinki wz. 91/98/23 powstawały przez przeróbkę karabinów wz. 1891. W trakcie adaptacji lufy przewiercano do nowego kalibru, a od zewnątrz obtaczano do kształtu lufy kbk wz. 1898. Zmieniano konstrukcje zamka i magazynka. Celownik przystosowano do właściwości balistycznych amunicji 7,92x57. wz. 91/98/25 (czasem oznaczany jako wz.91/98/26) – udoskonalony kbk wz. 91/98/23, w którym w celu wyeliminowania zacięć przekonstruowano wyrzutnik oraz obniżono wślizg nabojowy. Opis Konstrukcji: Karabin wzór 1891 jest indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Zasilanie ze stałego magazynka o pojemności 4 naboi (piąty nabój z łódki wprowadzany jest do lufy[4+1]). Zastosowano rozdzielacz uniemożliwiający podanie więcej niż jednego naboju na drogę zamka. Przyrządy celownicze składały się z trójkątnej muszki i celownika ramkowo-schodkowego. Broń była wyposażona w bagnet czworograniasty wz. 1891 mocowany przy pomocy tulei. Dane Taktyczno-techniczne: Amunicja 7,62x54R Masa broni bez bagnetu/z bagnetem (kg) 3,99/4,30 Długość broni bez bagnetu/z bagnetem (mm) 1288/1730 Długość lufy (mm) 800 Pojemność magazynka 4+1 Szybkostrzelność praktyczna (strz/min) 10 Prędkość początkowa pocisku (m/s) 685 (nabój wz. 1891)